۱- بالاخره موفق شدم این کی‌برد فارسی رو درست کنم و دوباره به نیم‌فاصله دست بیابم! دست و جیغ و هوراااا
۲- یکی از آیه‌های قرآن هست که مثل کابوس می‌مونه برای من. البته آیه عذاب و هشدار دهنده و اینها که زیاده، ولی به نظر من همه‌اش رو میشه به نوعی تفسیر کرد که بتونی فکر کنی این شامل من نمیشه و من مخاطبش نیستم. یعنی گروه یا رفتار خاصی رو داره نقد می کنه که آدم می تونه خودش رو قانع کنه من شاملش نیستم مثلا دروغ نگفتم یا دزدی نکردم یا دورو نبودم یا مشرک نیستم (که البته به نظرم بیشتر توجیهه، ولی لااقل توجیهش ممکنه!) اما این دو آیه به نظر من این راه فرار رو نداره. آیات ۱۰۳ و ۱۰۴ سوره کهف:
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا ﴿١٠٣﴾ الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا ﴿١٠٤﴾
بگو:آيا شما را از زيانكارترين مردم آگاه گردانم؟ كسانى‌اند كه كوشش‌شان در زندگى دنيا به هدر رفته و خود مى‌پندارند كه كار خوب انجام مى‌دهند.
آدم چطوری می تونه وقتی خودش می پنداره کار خوب انجام میده، بفهمه که جز زیانکارترین مردمه و برای بهبود وضعش کاری بکنه؟ به نظر من این مشکلی نیست که فقط افراد مذهبی باهاش درگیر باشند. فرد غیر مذهبی علاقه‌مند به زندگی اخلاقی هم با این چالش روبرو هست یا کسی که براش رشد شخصیتی‌اش مهم باشه. از کجا معلوم همه اونچه که می‌کنیم برای بهبود/رشد/پیشرفت خودمون اتفاقا بدترین تصمیمها نباشه؟ من امیدوارم پاسخ روان‌شناسانه‌ای وجود داشته باشه که مثلا بشه تحلیل کرد و نشون داد دو جور حالت در مورد انسانهایی که فکر می‌کنند دارند کار درست رو انجام می‌دهند وجود داره و میشه بین اونی که در اشتباهه و اونی که نیست تمایزی قایل بود. وگرنه کلا چه امیدی باقی می‌مونه واسه آدم؟!
اگر از خواننده‌های اینجا کسی میتونه توضیحی بده که من مقداری از این بابت آرامش پیدا کنم لطفا دست به کار شده و خانواده‌ای را از نگرانی برهاند!
بتا
سلام! خوش اومدید. ما هم رو می شناسیم یا دوست جدید اومده اینجا؟
سلام.
یه سری آدما یا فرقه ها هستند که فکر می کنند بهترین مسلمانان جهانند مثل خوارج و مثل گروه داعش. اینها گرفتار نادانی هستند. در سرای آخرت به دلیل اینکه نتونستن از نعمت عقل استفاده کنن زیان می بینن
به نظر من از نظر قرانی یه راه هست، اونم اینه که تلاش کنید همه کاراتون برای خدا باشه.
قدم از قدم برمی دارید برای خدا باشه.
غذا خوردنتون، لذت بردنتون، نفس کشیدنتون، تحصیل و… در تمام ابعاد زندگی خدا رو در نظر داشته باشید. البته اصلا کار درستی نیست. ولی میشه لااقل تو این مسیر قرار گرفت. جایی که خدا کنار رفت قطعا از مسیر اخلاقی هم خارج میشه ادم.
استادمون میگه شروع غذا با بسم الله باشه هر لقمه ای که میخورید. من خواستم یه بار امتحان کنم. دیدم بعد از جند لقمه یادم رفته، اصلا نفهمیدم کجاش. منظور این که تا خدا کنار رفت، من غرق غذا خوردن شدم، یادم رفت که تصمیمی گرفته بودم. امتحان کنید.
ممنونم. آره فکر کنم کسی که اونطوری باشه آرامشی پیدا میکنه که این طور ترسها کمتر به سراغش میان. امیدوارم بتونم!
من هم فکر می کنم اگر کار را برای رضای خدا انجام دهیم مورد قبول حق است ودیگر اینکه هر کسی به اعمال خودش اگاه است ومی تواند تا حدودی تشخیص بدهد کارش درست است یانه وباید پیوسته بگوییم اهدنا صراط المستقیم
ممنونم مامان خوبم:*
امام علی (ع) فرمود: (مردى از امام در خواست اندرز کرد.) از کسانى مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است، و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخیر می اندازد، در دنیا چونان زاهدان، سخن می گوید، اما در رفتار همانند دنیا پرستان است، اگر نعمتها به او برسد سیر نمی شود، و در محرومیّت قناعت ندارد، از آنچه به او رسید شکر گزار نیست، و از آنچه مانده زیاده طلب است. دیگران را پرهیز می دهد اما خود پروا ندارد به فرمانبردارى امر می کند اما خود فرمان نمی برد، نیکوکاران را دوست دارد، اما رفتارشان را ندارد گناهکاران را دشمن دارد اما خود یکى از گناهکاران است، و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمی دارد، اما در آنچه که مرگ را ناخوشایند ساخت پافشارى دارد، اگر بیمار شود پشیمان می شود، و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذرانی هاست در سلامت مغرور و در گرفتارى نا امید است اگر مصیبتى به او رسد به زارى خدا را می خواند. اگر به گشایش دست یافت مغرورانه از خدا روى بر می گرداند، نفس به نیروى گمان ناروا، بر او چیرگى دارد، و او با قدرت یقین بر نفس چیره نمی گردد. براى دیگران که گناهى کمتر از او دارند نگران، و بیش از آنچه که عمل کرده امیدوار است. اگر بى نیاز گردد مست و مغرور شود، و اگر تهیدست گردد، مأیوس و سست شود. چون کار کند در آن کوتاهى ورزد، و چون چیزى خواهد زیاده روى نماید، چون در برابر شهوت قرار گیرد گناه را بر گزیده، توبه را به تأخیر انداز، و چون رنجى به او رسد از راه ملت اسلام دورى گزیند، عبرت آموزى را طرح می کند امّا خود عبرت نمی گیرد در پند دادن مبالغه می کند امّا خود پند پذیر نمی باشد. سخن بسیار می گوید، امّا کردار خوب او اندک است براى دنیاى زودگذر تلاش و رقابت دارد امّا براى آخرت جاویدان آسان می گذرد سود را زیان، و زیان را سود می پندار از مرگ هراسناک است امّا فرصت را از دست می دهد گناه دیگرى را بزرگ می شمارد، امّا گناهان بزرگ خود را کوچک می پندارد، طاعت دیگران را کوچک و طاعت خود را بزرگ می داند مردم را سرزنش می کند، امّا خود را نکوهش نکرده با خود ریاکارانه بر خورد مىکند خوشگذرانى با سرمایهداران را بیشتر از یاد خدا با مستمندان دوست دارد، به نفع خود بر زیان دیگران حکم مىکند امّا هرگز به نفع دیگران بر زیان خود حکم نخواهد کرد، دیگران را هدایت امّا خود را گمراه می کند، دیگران از او اطاعت می کنند، و او مخالفت می ورزد، حق خود را به تمام می گیرد امّا حق دیگران را به کمال نمی دهد، از غیر خدا می ترسد، امّا از پروردگار خود نمی ترسد
اینا که از اون آیه هم ترسناکتره!
به قول شاعر ای وای بر من.
واقعاااا باید حرفای حضرت علی ع رو با طلا نوشت
سلام
اول بگم که بیدار شدن از خواب سخته و در حقیقت ما هممون در خوابیم
فقط با خودسازیه که میشه به خدا نزدیک شد و این خودسازی یه راهی داره و اونم همون راه اقای نخودکیه
جلوی تمااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام خواسته های دل باید ایستاد یا حداقل مقاومت کرد و به اسونی تسلیم نشد.
یا علی
سلام به نظر من .مفهوم این ایه برای اون دسته انسانها ست که طی عمر خود روزی نادرست و حرام بدست اوردن .همون باداورده ی خودمون که ایه میگه شما را اگاه گردانم .کسی با این همه سیر بدی که تو زندگیش داشته و همه چیشو باخته .و انقدر بی فکر هست که فکر میکنه حق با خودشه واشتباه نمیکنه .و دوباره راه قبلیرو تکرار میکنه.[وهمه میدونن نون حروم موندنی نیست .منظور از هدر رفتن زحمت هم میتونه جنبه عبادی داشته باشه هم مادی
سلام
با احترام به همه دوستان
فقط محتوای آیه رو نگا نکنیم
در تفسیرش نگاه کتیم
در چه زمانی و در چه مکانی و برای چه کسانی
و اصلا چرا این آیه نازل شده
ما کارمون اگر خالصانه و بدون منت باشه کارمون درسته
حالا اگر کارمون درست نیست یا اصلا گناه مونم زیاد بود باز نباید نا امید بشیم
هر وقت حس کردیم کارمون خطاست یا نیت مون خطاست همون لحظه بخشیده میشیم
قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛بگو(ای پیامبر) ای بندگان من که بر خودتان اسراف در گناه انجام داده اید(هرگز) از رحمت خدا ناامید نشوید چرا که همانا خداوند می آمرزد گناهان شما را بطور کل و همانا خداوند آمرزنده و مهربان است
من مصداق این آیه رو به چشم خودم دیدم آدم های خشک مقدسی که چندین ختم قرآن داشتند و هیچ نمازی از آنها قضا نميشه، آدم های مغرور به دينداري خود و رضایتمند از خود، در حالی که خیلی از اطرافیانشان از اونها ناراضی اند، ولی اونا آنقدر غرق عبادات خود شده اند که هیچ صدایی رو زیر آب نميشود و حقیقت رو فقط در ظاهر میبینن اینها همون گمراهانی هستند اعمال نیکشون هدر رفته درحالی که از خود راضی هستند. این حرف ها رو تماما از روی تجربه ميگم ن از روی دينداري این آیه خیلی
من میدونم،در بودیسم بهش میگن توهم از خود خیلی توضیح مفصلی داره ولی من پیشنهاد میکنم مستند دو قسمتی آکاشا رو نگاه کنید اونجا توضیح داده
معذرت میخوام منظورم میتند دو قسمتی سامادهی بود نه آکاشا سامادهی یا شگفتی مطلق مسلما این آیه قرآن با دیدن اون مستند براتون شفاف میشه
نترس باباجون،نترس عزیزم،شفاعت،شفاعت،شفاعت،،،،