یه چیزی یاد گرفتیم در شرح حال گرفتن از بیمار، به نام مرور دستگاه‌ها. که شروع می‌کنی تک تک چک می‌کنی کلیات بیمار خوب باشه، جزییاتش رو ایشالا قبلا چک کردی.
من هر بار این ترانه‌ی اینجا کیه کیه از بانو گوگوش رو می‌شنوم می‌بینم ترانه‌سرا چه بصیرتی داشته و حسابی دستگاه‌‌های بدن رو پوشش داده. خودتون توجه کنین:
نفسم (دستگاه تنفسی، سرفه، تنگی نفس) راهشو ( بلع، گوارش) گم کرده تو سینه (دستگاه قلبی عروقی)
چشم من (بینایی، مغز و اعصاب) یه سایه (تغییر وزن؟) رو دیوار می‌بینه
صدای تیک تیک قلبم ( همون عروق، تپش قلب، فشار خون) نمی‌ذاره
صدای پاهاش ( پا شامل ماهیچه، مفاصل، پوست) توی گوشم (شنوایی، سرگیجه) بشینه
:)))
به درستی که اشعار این ترانه‌سرا معناهای نهفته داره که هر کس به قدر علم و دانشش می‌فهمه